آقاملایی، ر، لک، آ. 1395. ساماندهی عرصه پیادهراههای شهری با رویکرد ارتقای کیفیت محیطی نمونه موردی: محور پیادهراه صف، فصلنامه آمایش محیط، شماره 40(11): 90-67.
اصغرزاده یزدی، س.1389. اصول پیشنهادی نوشهرگرایی در برنامهریزی محلههای شهری، مسکن و محیط روستا، شماره 130(29): 63-50.
پاشاپور، ح، قربانی،ر، فرهادی،ا، درودی نیا، ع. 1396. پهنهبندی خطر زلزله با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی مطالعه موردی: کلان‌شهر تبریز، فصلنامه آمایش محیط، شماره 45(12): 69-49.
پاکزاد، ج. 1386. راهنمای طراحی فضاهای شهری، تهران، چاپ دوم، انتشارات شهیدی، 470 ص.
پاکزاد، ج. 1389. سیر اندیشهها در شهرسازی (از آرمان تا واقعیت)، جلد اول، تهران، آرمان شهر، 456ص.
تاجیک، آ.، پرتوی، پ. 1392. مدل مفهومی و چهارچوب تحلیلی پیادهمداری با تأکید بر رویکرد نوشهرسازی (مطالعه موردی: فاز چهار مهرشهر کرج)، فصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات شهری،شماره9(3): 96-85.
تیبالدز، ف. 1383. شهرسازی شهروندگرا، ت: محمد احمدینژاد، اصفهان، خاک، 156ص.
جیکوبز، ج. 1388. مرگ و زندگی شهرهای بزرگ آمریکایی، ت: حمیدرضا پارسی و آرزو افلاطونی، چاپ اول، تهران، مؤسسه انتشارات دانشگاه تهران،554ص.
حبیبی، ک.1392. ارزیابی تجارب جهانی حملونقل و سیاستهای مداخله در بافتهای کهن شهری با تکیه بر پیادهمداری، نشریه علمی-پژوهشی انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران، شماره 5(4): 48-33.
حقی، م.، ایزدی، م.، مولوی، ا. 1393. ارزیابی و مقایسه دو سیاست پیادهراهسازی و پیادهمداری در مراکز شهری مطالعه موردی: بافت مرکزی شهر همدان، فصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات شهری، شماره 13(4): 32-17.
رضازاده، ر.، زبردست، ا.، لطیفی اسکویی، ل. 1390. سنجش ذهنی قابلیت پیادهمداری و مؤلفههای تأثیرگذار بر آن در محلات (مطالعه موردی: محله چیذر)، فصلنامه مدیریت شهری، شماره 28(9): 313- 297.
رفیعیان، م.، پورمحمدی، م. 1392. سنجش عوامل مؤثر بر افزایش تمایل به پیادهروی در بخش مرکزی شهر قم، مجموعه مقالات همایش بینالمللی زندگی پیاده در شهر، جلد دو، هنر معماری قرن.
رفیعیان، م.، صدیقی، ا.، پورمحمدی، م. 1390. امکانسنجی ارتقاء کیفیت محیط از طریق پیادهراهسازی محورهای شهری مورد: محور خیابان ارم بخش مرکزی شهر قم. مطالعات و پژوهشهای شهری و منطقهای، 3 (11)، 41-56.
سلطانحسینی، م.، پورسلطانی، ح.، سلیمی، م.، عمادی، س. 1390. امکانسنجی قابلیت پیادهروی در فضای شهری بر پایه الگوهای توسعهپایدار و نو –شهرسازی (مطالعه موردی: محله سعادتآباد تهران)، پژوهش و برنامهریزی شهری، 2(4)، 43-56.
شبانی، ا.، آقاحسینی، م. 1392. ارزیابی کیفیت کالبدی پیادهراه: معرفی تکنیک "SPACES"، مجموعه مقالات همایش بینالمللی زندگی پیاده در شهر، جلد یک، هنر معماری قرن.
صفاریراد، ع، شمس، م. 1395. بررسی تطبیقی معیارهای قابلیت پیادهمداری در سطح محلات شهری مطالعه موردی: محلات جدید و قدیمی شهر رشت، فصلنامه آمایش محیط، شماره 39(10): 204-183.
عباسزاده، ش.، تمری، س. 1391. بررسی و تحلیل مؤلفههای تأثیرگذار بر بهبود کیفیات فضایی پیادهراهها به منظور افزایش سطح تعاملات اجتماعی ( مطالعه موردی: محورهای تربیت و ولیعصر تبریز)، فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات شهری، شماره 4(1): 10-1.
عزیززاده، غ.، جعفری، ی. 1392. تدوین شاخصهای ارزیابی فضاهای شهری از دید عابر پیاده (نمونه موردی محله دردشت)، مجموعه مقالات همایش بینالمللی زندگی پیاده در شهر، جلد دو، هنر معماری قرن.
قبیتی، ف.، محکی، و.، رحیمیان، م. 1392. ارزیابی میزان رضایتمندی جامعه از ایجاد مسیرهای پیاده در بافتهای تاریخی و کهن ( نمونه موردی: طرح پیادهراهسازی خیابان 15 خرداد شهر تهران)، مجموعه مقالات همایش بینالمللی زندگی پیاده در شهر، جلد یک، هنر معماری قرن.
قربانی، ر.، فرجام کسری، م. 1389. جنبش پیادهگستری رویکردی نو در احیاء مراکز شهری (مطالعه موردی: پیادهراه تربیت تبریز)، مطالعات و پژوهشهای شهری و منطقهای، سال دوم، شماره 6 (2): 72-55.
قریب، ف.1383. امکانسنجی ایجاد مسیرهای پیاده و دوچرخه در محدوده تهران قدیم، نشریه هنرهای زیبا،شماره 19 (19): 28-17.
کارمونا، م.، هیت، ت.، اک، ت.، تیسدل، ا. 1388. فضاهای عمومی، مکانهای شهری، ت: فریبا قرایی، مهشید شکوهی، زهرا اهری، اسماعیل صالحی، چاپ دوم،تهران: انتشارات دانشگاه هنر،609ص.
کاشانیجو، خ. 1389. پیادهراهها؛ از مبانی طراحی تا ویژگیهای کارکردی، چاپ اول،تهران؛ آذرخش،226ص.
کلانتری، خ. 1385. پردازش و تحلیل دادهها در تحقیقات اجتماعی- اقتصادی با استفاده از نرمافزار SPSS، چاپ دوم، نشر شریف،388ص.
گل، ی. 1387. زندگی در فضای میان ساختمانها، ت: شیما شصتی، چاپ اول، تهران: سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی،198ص.
محمودی، م. 1388. پیادهرو، عرصهای برای تعاملات اجتماعی (مطالعه موردی: خیابان ولیعصر تهران، حد فاصل چهارراه ولیعصر (ع) تا تقاطع خیابان دکتر فاطمی)، نامه علوم اجتماعی (علمی-پژوهشی)، شماره 37(17): 168-145.
معینی، م. 1385. افزایش قابلیت پیادهمداری؛ گامی به سوی شهری انسانیتر، نشریه هنرهای زیبا، شماره 27(27): 16-5.
معینی، م. 1390. شهرهای پیادهمدار، تهران، آذرخش.
مهدیزاده، ج. 1379. مفاهیم و مبانی پیادهراه سازی، ماهنامه شهرداریها، شماره 19(2): 18-12.
هادیپور، م.، پورابراهیم، ش.، هنرور، م. 1392. برنامهریزی ارتقای امنیت شهری با استفاده از پیادهمداری، فصلنامه علمی-ترویجی لاهور، سال دهم، شماره 21(1392): 110-93.
Bhattarai, P. 2007. A GIS Based Walkability Analysis, An Independent Study, Department of Urban & Regional Planning, University at Buffalo, USA.
Cerin, Ester; Macfarlane, Duncan.J.; Ko, Hin-Hei,Chan; Kwok-Cheung.A. 2007. Measuring Perceived Neighbourhood Walkability in Hong Kong. Cities, 24(3),209–217
Edwing et al. 2006. Identifying and Measuring Urban Design Qualities Related to Walk ability. Journal of Physical Activity and Health;3, Suppl 1.
Femke De Meester., Delfien Van Dyck., Ilse De Bourdeaudhuij., Benedicte Deforche., James F Sallis and Greet Cardon., 2012. Active living neighborhoods: is neighborhood walkability a key element for Belgian adolescents?, BMC Public Health 2012, Available from: http://www.biomedcentral.com/1471-2458/12/7/abstract
Haas, T. 2008. New urbanism and Beyond Designing Cities for the Future. New York: Rizzoli.
Hancock, CH. 2012. The benefits of regular walking for health, well‐being and the environment, C3 Collaborating for Health, 1-48.
www.c3health.org.
King, Wendy.C.; Brach, Jennifer.S.; Belle, Steven; Killingsworth, Richard; Fenton, Mark; Kriska, Andrea.M. 2003. The Relationship between Convenience of Destinations and Walking Levels in Older Women. American Journal of Health Promotion, 18(1), 74-82
Lo, Ria Hutabarat.2009. Walkability: what is it? , Journal of Urbanism: International Research on Placemaking an Urban Sustainability.2:145–166
Neckerman et al. 2009. Disparities in Urban Neighborhood Conditions: Evidence from GIS Measures and Field Observation in New York City. Journal of Public Health Policy. 30: 264–285.
Owen, N.,
Cerin, E.,
Leslie, E.,
duToit, L,
Coffee, N,
Frank, LD,
Bauman, AE,
Hugo, G,
Saelens, BE,
Sallis, JF. 2007. Neighborhood walkability and the walking behavior of Australian adults.
Am J Prev Med. 2007 Nov;33(5):387-95.
Pikora et al. 2006. Neighborhood Environmental Factors Correlated with Walking near Home: Using SPACES. Med. Sci. Sports Exerc. 38(4): 708–714.
Portland Master Plan Pedestrian.1998. Portland Office of Transportation.
Saelens, Brian E., Sallis, James F., Black, Jennifer B., Chen, D. 2003. Neighborhood-Based Differences in Physical Activity: An Environment Scale Evaluation. American journal of Public Health, 93(9).
Schmitz, A., Scully, J. 2006. Creating Walkable Places: Compact Mixed-Use Solutions. Washangton, D.C.: Urban Land Institute.
Shay. E et al.2009. Comparing Objective Measures of Environmental Supports for Pedestrian Travel in Adults, International Journal of Health Geographics, Vol. 8.
Smitth, A. 2008. The Relationship between Neighborhood Environment and Walking Behavior: The Influence Of Perceptions Dissertation for the degree of Doctor of Philosophy, Faculty of the Graduate School of the University of Maryland, USA.
Y.Wang , C.K. Chau , W.Y. Ng , T.M. Leung.2016.A review on the effects of physical built environment attributes on enhancing walking and cycling activity levels within residential neighborhoods, Cities 50, 1-15. www.elsevier.com/locate/jci t.
www.aftabir.com.
www.tebyan-zn.ir.
)