(دانشیار گروه جغرافیا، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
چکیده
شناخت پتانسیل‌های طبیعی به عنوان بستر فعالیتهای انسان، پایه و اساس بیشتر برنامه‌ریزی‌های محیطی و آمایش سرزمین را تشکیل می‌دهد. در این راستا ویژگی‌های اقلیمی و عناصر آن در پراکندگی فضایی و شکل گیری رفتار محیطی جوامع انسانی نقش تعیین کننده‌ای ایفا می‌کنند، تا آنجا که امروزه مطالعات و بررسی‌های بیوکلیمای انسانی، پایه و اساس برنامه‌ریزی‌های شهری، عمرانی، سکونتگاهی، معماری، جهانگردی و غیره است. در این پژوهش، آسایش یا عدم آسایش انسان در شهرستان بهبهان بر اساس مدل‌ها و شاخص‌های زیست اقلیمی بیکر، ترجونگ، فشار عصبی و TCI با استفاده از داده‌های آماری 20 ساله (2013-1994) مورد بررسی قرار گرفت و بهترین زمان برای انجام فعالیتهای محیطی و گردشگری در این شهر تعیین شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که شاخص سوزباد مطابق با فعالیتهای اقلیمی منطقه عمل ننموده است و سایر شاخص‌های بیوکلیمایی مورد استفاده، توانایی آشکارسازی دوره‌های آسایشی و عدم آسایشی بهبهان را دارند و با وجود برخی تفاوت‌های جزئی، نمود‌های نسبتاً همگونی از اقلیم آسایشی شهر ارائه می‌دهند. بررسی‌ها نشان داد که بهبهان در طول سال با داشتن تنوع بیوکلیمایی، از شرایط بسیار گرم تا بسیار خنک برخوردار است، طی اواخر بهار و تا طول تابستان از محدوده آسایش زیست اقلیمی خارج است و با پایان فصل پاییز و زمستان در ماه‌های گذار از گرما به سرما (آبان و آذر ماه) و سرما به گرما (اسفند ماه) اقلیم بهبهان به شرایط آسایش انسانی نزدیک می‌شود. در مجموع پاییز و زمستان برای انجام فعالیتهای محیطی و گردشگری در بهبهان مناسب و ایده‌آل است.
The Study of the Effective Bioclimatic Indexes on Assessing Human Comfort (A Case Study of Behbahan)
نویسندگان [English]
Reza Borna
Associate Professor, Department of Geography, Islamic Azad University, Science & Research Branch, Tehran, Iran
چکیده [English]
Recognition of natural potentials as the basis of human activities forms the foundation of the environmental planning and arrangement. In this regard the climate characteristics and its factors have an essential role in the spatial dispersion and forming environmental activities of human societies, as today's studies and surveys on human being are the bases of urban, developmental, residential, architecture, tourism planning. In this study, man’s comfort or discomfort in Behbahan has been studied based on the existing living climate models and bioclimatic indexes of Beiker, Terjong, stress and TCI have all been studied using the statistical data during 20 years (1994 - 2013), and is the best time for doing the environmental and tourism activities in this city were determined. The results showed that wind chill index has not been based on the climatic activities. The other bioclimatic indexes which were used in the study were the ability of showing comfortable and discomfortable periods of Behbahan which in spite of few differences, they show the similar pictures of the city’s climate comfort .The study showed that Behbahan with bioclimatic variety during the year has both warm and very cool weather. There is not good comfort in the last month of spring and during summer in this city. When autumn finishes and the weather becomes cool (November and December) or when later it starts to become warm (March), Behbahan has a more comfortable condition for people. Totally autumn and winter are suitable for environmental activities and touring in Behbahan.
ترکاشوند،م. 1395. آشکارسازی جزایر حرارتی شهر اراک مبنی بر تحلیل‌های خود همبستگی فضایی. مجله آمایش محیط، 35: 148-123.
ذولفقاری، ح. 1386. تعیین تقویم زمانی مناسب برای گردش در تبریز با استفاده از شاخص‌های دمای معادل فیزیولوژی(PET) متوسط نظر سنجی پیش‌بینی شده (PMV)، مجله پژوهش‌های جغرافیایی، 62: 141- 129.
ساری صراف، ب.، جلالی، ط. 1389. پهنه بندی کلیماتوریسم منطقه ارسباران با استفاده از شاخص (TCI)، مجله فضای جغرافیایی، 30: 88-63.
محمدی، ح.، سعیدی، ع. 1387. شاخص‌های زیست اقلیمی مؤثر بر ارزیابی آسایش انسان مطالعه موردی شهر قم، مجله محیط شناسی، 34(47):86-73.
محمدی دوست، س.،خانی زاده، م. 1397. ارزیابی کاربری اراضی شهری زرقان با رویکرد کیفیت محیط. مجله آمایش محیط. 43: 46-21.
محمودی، پ.1387. گردشگری و تعیین محدوده ی آسایش اقلیمی آن در شهرستان مریوان با استفاده از شاخص‌های دمای مؤثر و تنش تجمعی، مجله رشد آموزش جغرافیا، 22: 49-44.
صفایی پور، م.، شبانکاری، م.، تقوی، ط. 1392. شاخص‌های زیست اقلیمی مؤثر بر ارزیابی آسایش انسان مطالعه موردی شهر شیراز، مجله جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی، 24 (2): 210-193.
حسنوند، ع.، سلیمانی تبار، م.، یزدان پناه، ح. 1390. تبیین فضایی میزان آسایش اقلیمی استان لرستان بر اساس شاخصTCI ، مجله برنامه‌ریزی فضایی، 1(1): 144-121.
رازجویان، م.1375. آسایش به وسیله معماری همساز با اقلیم، انتشارات دانشگاه شهید بهشتی، تهران.
رمضانی پور،م. 1397. شناسایی پتانسیل‌های بوم گردشگری پایدار شهری – منطقه‌ای شهرستان نوشهر بر اساس عوامل طبیعی – اقلیمی، مجله آمایش محیط، 40: 160-143.
شاه بختی، م.، شفیعی، ز.1389. تحلیل شاخص‌های زیست اقلیمی مؤثر بر ارزیابی آسایش انسان در شهر بابلسر، دومین همایش علمی سراسری دانشجویی جغرافیا: 63-59.
فرج زاده، م و احمد آبادی، ع. 1388. ارزیابی و پهنه بندی اقلیم گردشگری ایران با استفاده از شاخص اقلیم گردشگری (TCI)، مجله پژوهش‌های جغرافیای طبیعی، 71: 31-42.
کاویانی، م.، 1372. بررسی و تهیه نقشه زیست اقلیم انسانی ایران، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، 28: 77- 108.
کسمایی، م. 1372. پهنه بندی اقلیمی ایران- مسکن و محیطهای مسکونی، مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن.
Fanger, P O. 1970. Thermal Comfort. Danish Technical Press,Copenhagen, Denmark.
Morillon-Galvez, D,Saldana-Flores, R. 2004. AHuman bioclimatic atlas for Mexico; Solar Energy ,Vol.76.
Emmanuel, R. 2005. Thermal comfort implication of urbanization in awarm humid city the Colombo metropolitan region (C M R)Srilanka, Building and environment, 40:1591-1601.
Olgyay, V. 1953. Application of Climatic Data to house Desingn, U.S.Hosing and home Finance Agenc.Washington, D, C. 2 vol.
Mieczkowski, Z .1985. The tourism climatic index a methods of evaluation of world climate for tourism, Canadian Geoghrapher, 29(3)wan. International Journal of Biometeorology 52: 281-290.
Terjung, W.H.1968.Word Patterns of the Monthly Comfort index. International Journal of biometeorology.Vol, 12, n, 2: 119-141.
ابتدای صفحه