1(استادیار جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس)
2(کارشناس ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس)
چکیده
حکمروایی مطلوب شهری فصل مشترک تمام کنشگران اجتماعی است و ریشه در چشمانداز مدیریت عمومی نو دارد که از اواخر دهه 1980 با ابتکار بانک جهانی و مرکز اسکان بشر سازمان ملل و سایر نهادهای بینالمللی در ادبیات توسعه وارد شده است و در واقع رهیافتی ساختارشکنانه به برنامهریزی توسعه شهری دارد و با مشارکت و کنش متقابل میان بازیگران اصلی مدیریت شهری یعنی جامعه مدنی، حکومت و بازار و بخش خصوصی شکل گرفته است. از همینرو، مراکز علمی و تحقیقاتی و سازمانهای بینالمللی توسعه در طی چند دهه اخیر با تشدید مسائل حوزه مدیریت شهری و در پی تحقق پایداری شهری و پایداری مدیریتی به چارهجویی پرداخته، رویکرد حکمروایی مطلوب شهری را به عنوان اثربخشترین، کم هزینهترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت شهری معرفی نمودهاند. با این توصیف، مقاله حاضر در پی بررسی وضعیت شهر عجبشیر از لحاظ حکمروایی مطلوب شهری و توسعه پایدار شهری میباشد. و نیز از این طریق به دنبال این موضوع میباشد که آیا با تحقق حکمروایی مطلوب شهری توسعهی پایدار شهری هم تحقق مییابد؟ به همین منظور برای ارزیابی این موضوع از روش توصیفی- تحلیلی به شیوهی کتابخانهای و پیمایشی استفاده شده است. در روش کتابخانه ای با مطالعه و بررسی منابع مربوط فارسی و لاتین سعی شده است مطالب و نظریه های گوناگون پیرامون موضوع در بخش مبانی نظری آورده شود. در بخش پیمایشی نیز با طراحی پرسش نامه و تکمیل آن به وسیله شهروندان شهر عجبشیر داده های مورد نیاز جمعآوری شد.نتایج تحقیق نشان میدهد که به لحاظ حکمروایی مطلوب شهری شهر عجبشیر از وضعیت مناسبی برخوردار نمیباشد و به لحاظ ابعاد پایداری شهری هم در وضعیت ناپایداری قرار دارد؛ و نیز نتایج آزمونهای آماری و تحلیلی نشان داد که تحقق رهیافت حکمروایی مطلوب شهری میتواند زمینهساز پایداری شهری گردد.
ابتدای صفحه